معمولا در متن‌های علوم انسانی و اسلامی، برای ثبت تاریخ‌ها یا مسائل دیگر از عدد استفاده می‌شود ولی صورت ریاضی آنها، مورد نظر نیست؛ با این حال، در کجا باید آنها را با رقم و در چه هنگام باید با حروف و در چه حالت باید جدا نوشت. در این جا در سه قسمت آنها را می‌آوریم:

الف) اعدادی که با حروف نوشته می‌شوند:

1. اعداد طبیعی یا ترتیبی که در وسط اجزای آن«و» نمی‌آید با حروف نوشته می‌شود:

دوازده، بیست، نود، هزار، نهصد هزار

2. اعداد صفت: صدهزار، پنج‌متر

3. اعداد ترتیبی: سی‌ام، سی‌امین، چهلمین

4. قرن‌ها و سده‌ها و دهه‌ها به صورت عدد ترتیبی و با حروف نوشته می‌شود: قرن پانزدهم هجری، قرن بیستم میلادی.

5. عددهای کسری: یک دهم، یک هزارم.

6. شماره راه‌ها و خیابان‌ها و کوچه‌ها: خیابان پنجم، کوچه اول.
 

ب) اعدادی که با رقم نوشته می‌شود:

1. تاریخ تولد و وفات(به ترتیب از سمت چپ به راست): حافظ(729-670 هـ .ق)

2. شمارة شناس‌نامه: ش27

3. شماره ساختمان و بلوک: ساختمان 159، بلوک9

4. شماره‌هایی که با نشانه‌های اختصاری می‌آید: ص25، ج11

5. تاریخ روزهای مهم و حساس: 12 بهمن، 15 خرداد

6. اعداد ترکیبی که در وسط دو بخش آن«و» قرار گیرد: 55، 47، 1357

ج) جدانویسی اعداد

1. عدد، همیشه از معدود خود جدا نوشته می‌شود: پنج‌سال، یک ماه، یک هفته

2. هر گاه عدد با کلمه بعد از خود، قید یا صفت مستقل بسازد؛ باز هم جدا نوشته می‌شود: یک زبان، یک دل، یک‌سره

3. اجزای عدد کسری جدا نوشته می‌شود: یک دهم، یک هزارم، هشت پنجم

 

از کتاب «انواع ویرایش» اثر «ابوالفضل طریقه‌دار» صفحه: ۲۴۷