این، آن: جدا نوشته می‌شود: این که، آن‌که، این‌جا، آن‌جا.

ها: جدا نوشته می‌شود: کتاب‌ها، باغ‌ها. استثنا: آنها، اینها.

همین و همان: جدا نوشته می‌شود: همین کتاب، همین‌جا، همان جا.

هم: جدا نوشته می‌شود: هم‌چنین، هم‌چنان، هم‌صدا. استثنا: همسایه، همشیره، همراه، همایش(در فرهنگ املایی همین کتاب همه موارد اتصال و انفصال آمده است).

هیچ: جدا نوشته می‌شود: هیچ‌یک، هیچ‌کدام، هیچ‌کس.

چه: جدا نوشته می‌شود: آن‌چه، چنان چه.

را: جدا نوشته می‌شود: تو را، کتاب را. استثنا: چرا(به معنای برای چه؟)

که: جدا نوشته می‌شود: آن‌که، کسی که. استثنا: بلکه.

می و همی: جدا نوشته می‌شود: می‌خواند، همی گوید.

بی: جدا نوشته می‌شود: بی‌خانمان، بی‌سرو پا، بی‌جا، بی‌خود. استثنا: بیگانه، بیهوده، بینوا، بیمار، بیزار، بیدار.

تر و ترین: جدا نوشته می‌شود: کوچک‌تر، بزرگ‌ترین. استثنا: کمتر، بیشتر، بهتر، مهتر و کهتر.

به: جدا نوشته می‌شود: به دست، به سوی، به طرف و …

استثنای آن در موارد زیر است:

1. هر گاه صفت بسازد: بنام(مشهور)، بخرد، بشکوه، بهنجار.

2. هنگامی که بر سر فعل یا مصدر بیاید(بای زینت یا بای تاکید): بروم، بگفتن(=گفتن).

3. به صورت بدین، بدان، بدو، بدیشان به کار رود.

عدد، همیشه از معدود خود، جدا نوشته می‌شود: یک دل، یک زبان، یک‌سان، یک‌باره، یک دیگر. استثنا: یکتا.